บทที่ 169

แสงไฟสีแดงดวงเล็กๆ กะพริบจากทุกมุมห้อง—มุมเพดาน, เหนือเตียงนอนของเธอโดยตรง, แม้กระทั่งเหนือกระจกในห้องน้ำ

เธอรู้สึกเหมือนนกที่ถูกถอนขนขังอยู่ในกรงแก้ว ถูกจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

ส่วนใหญ่แล้ว เอเลนจะขดตัวอยู่ที่มุมเตียง ซุกหน้ากับเข่า เลียนแบบผู้ป่วยความจำเสื่อมที่บอบช้ำทางจิตใจเมื่อต้องเผชิญกับสภาพแวด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ